Baywatch, Xhosa and no brains.
Door: Géanne
Blijf op de hoogte en volg Géanne
07 April 2006 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Mijn eerste townshipclinic gedaan.Een rijdende huisartsenpraktijk met 4 onderzoekskamers van 2 bij 2 m die elke avond in een andere sloppenwijk staat. Xhosa (een van de vele talen hier) sprekende vrouwen met de clicks in hun stem. Snotterende baby’s tegen je aan, spontaan verliefd op de donkere ogen en zwarte krulletjes. Een oude man met een gebroken enkel die ondanks dat ik hem pijn doe tijdens het onderzoek, blijft lachen.Hij heeft 1 blind oog en schoenen zonder veters. Ik praat Afrikaans met hem. Hij moet naar het ziekenhuis maar niemand kan hem brengen. Een klein kindje met koorts en buikpijn die me vol verwondering (wat een raar huidje...) zit aan te kijken en in brullen uitbarst als ik mijn stethoscoop pak.Tot ’s avonds laat blijven de patienten komen, de meesten komen nooit bij een arts en worden verlegen als je ze een hand geeft. Last van de longen is hier niet een gewone virale infectie maar vaak TBC (lang leve m’n vaccinatie...). Er is een geimproviseerde apotheek met antibiotica, pijnstillers en zwangerschapstesten die je ter plekke doet.Moeilijke gesprekken voeren, HIV komt standaard ter sprake. Buiten zitten de mensen te wachten, honden lopen rond te snuffelen. Het ruikt er anders, midden tussen de huisjes van hout, golf en staalplaten. De moeders dragen hun kind in een doek op de rug, dicht tegen zich aan. Hun kleding is oud en vies.Het is druk, ik werk samen met de Duitse Stephan, een leuke vent die in zijn final year zit. Het is geweldig om te doen. Op de veertien studenten is een “echte” arts, die je om hulp kunt vragen. De 13 uur werken per dag haal ik zo wel.
Aan slapen kom ik hier niet echt toe, mijn toetsenbord blijkt zo zacht als dons te zijn en de oploskoffie is goddelijk. Het neonatale rariteitenkabinet is deze week uitgebreidt met een cycloop en een siamese tweeling(zo bijzonder!!). Dat compenseert het onderzoek doen wel weer. Getogen in mijn operatie-outfit, inclusief muts en mondkap leer ik steeds meer (nog niet in de vingers gesneden, schouderklopje!).
Naast zin ook veel onzin. De verzameling slechte openingszinnen neemt toe; “I’ve got no brains, but I’ve got a tattoo” (rugbyspeler van de Hurricanes, Pretoria) “Are you married already?”(barman=gratis drankjes). Daarnaast aanspraak van mannetjes in foute hawai shirts die zo klein zijn dat zelfs als je ze boven op elkaar zet, tot mijn schouders komen( Zulu, ik volg je adviezen op!) .
Wat een relaxte middag op het strand van Camps Bay zou worden bleek te eindigen in een baywatch auditie. Een Droom die werkelijkheid is geworden(....) Ons nergens van bewust wandelden Pien en ik (net uit bed, met bijbehorende look) richting zee tot we in ons nekvel werden gegrepen. Of we auditie wilden doen. Tegenstribbelen bleek niet te werken. Na een gigantische vragenlijst te hebben ingevuld van de echte Lifeguards,die ook auditie deden, een drijver geleend en als een zo goed mogelijke P.Anderson-imitatie door de branding gehuppeld. Wapperende haren, opspattend water met een dikke grijns op zoek naar David H. Dat het na 1 take “Very good ladies, this take was for Cape Town News” ( ’s avonds op t.v ...serieus) nog 2 keer moest deed ons alleen maar creatiever worden. Hebben een interview gegeven (“It was a really great experience!” whaha) en zijn toen op onze handdoekjes neergevleid om de andere kandidaten te beloeren (die zeer serieus waren!) Ik heb nog steeds buikpijn van het lachen. De meest goede 1 April grap ooit. Toch apart dat geen dag hier normaal kan verlopen.
Verder een muzikaal weekend achter de rug, geweldig multiculti Jazz Festival bezocht. De huisgenoten blijven leuk, leer steeds meer mooie uitspraken “James, don’t spare the horses”(Schotse Mike in de taxi) ofwel “ Masud don’t spare the engines”. Van “scaring an egg” heeft hij echter nog nooit gehoord. Genoeg voor nu, weer een lang verhaal.Vind het erg leuk om van jullie te horen! Het aantal kaartjes boven mijn bed neemt toe (niets is leuker dan post). Lief!
Kus
Aan slapen kom ik hier niet echt toe, mijn toetsenbord blijkt zo zacht als dons te zijn en de oploskoffie is goddelijk. Het neonatale rariteitenkabinet is deze week uitgebreidt met een cycloop en een siamese tweeling(zo bijzonder!!). Dat compenseert het onderzoek doen wel weer. Getogen in mijn operatie-outfit, inclusief muts en mondkap leer ik steeds meer (nog niet in de vingers gesneden, schouderklopje!).
Naast zin ook veel onzin. De verzameling slechte openingszinnen neemt toe; “I’ve got no brains, but I’ve got a tattoo” (rugbyspeler van de Hurricanes, Pretoria) “Are you married already?”(barman=gratis drankjes). Daarnaast aanspraak van mannetjes in foute hawai shirts die zo klein zijn dat zelfs als je ze boven op elkaar zet, tot mijn schouders komen( Zulu, ik volg je adviezen op!) .
Wat een relaxte middag op het strand van Camps Bay zou worden bleek te eindigen in een baywatch auditie. Een Droom die werkelijkheid is geworden(....) Ons nergens van bewust wandelden Pien en ik (net uit bed, met bijbehorende look) richting zee tot we in ons nekvel werden gegrepen. Of we auditie wilden doen. Tegenstribbelen bleek niet te werken. Na een gigantische vragenlijst te hebben ingevuld van de echte Lifeguards,die ook auditie deden, een drijver geleend en als een zo goed mogelijke P.Anderson-imitatie door de branding gehuppeld. Wapperende haren, opspattend water met een dikke grijns op zoek naar David H. Dat het na 1 take “Very good ladies, this take was for Cape Town News” ( ’s avonds op t.v ...serieus) nog 2 keer moest deed ons alleen maar creatiever worden. Hebben een interview gegeven (“It was a really great experience!” whaha) en zijn toen op onze handdoekjes neergevleid om de andere kandidaten te beloeren (die zeer serieus waren!) Ik heb nog steeds buikpijn van het lachen. De meest goede 1 April grap ooit. Toch apart dat geen dag hier normaal kan verlopen.
Verder een muzikaal weekend achter de rug, geweldig multiculti Jazz Festival bezocht. De huisgenoten blijven leuk, leer steeds meer mooie uitspraken “James, don’t spare the horses”(Schotse Mike in de taxi) ofwel “ Masud don’t spare the engines”. Van “scaring an egg” heeft hij echter nog nooit gehoord. Genoeg voor nu, weer een lang verhaal.Vind het erg leuk om van jullie te horen! Het aantal kaartjes boven mijn bed neemt toe (niets is leuker dan post). Lief!
Kus
-
07 April 2006 - 08:20
Willianne:
Heej Gé! Kon je eindelijk al je reddingsbrigade jaartjes in de praktijk brengen :)! Hobie nog gespot :p! Blijft leuk om je verhalen te lezen!
Xwillianne -
07 April 2006 - 09:02
Herman:
Mooie verhalen Geanne! Je schrijft fantastisch, net alsof je er bij bent. Die foto's van de township lijken trouwens zo gekopieerd uit de film Tsotsi.
Blijf genieten! Ik doe het op afstand ook.
Herman -
07 April 2006 - 09:45
Kim:
Hey Skatje! Schrijven is blijkbaar één van je grote talenten. Blijft leuk! Dus als je een keer genoeg hebt van doktertje spelen, ligt er altijd nog een andere carriere voor je klaar. Tot later...
Liefs Kim -
07 April 2006 - 12:09
Sophie:
He Géanne,
Wat een verhalen, jij beleeft nu écht zó veel. Wat gaaf!!! Super, de verhalen die je schrijft, zo waan ik mee een klein btje in Afrika, terwijl ik nu ik het schrijf suf op het lab in het UMCG aan het wachten ben, totdat ik verder kan met mn experiment... zucht. -
09 April 2006 - 11:11
O En O:
we hebben net je bericht gelezen. leuke brief. fijn dat je het zo goed naar de zin hebt. heb je dat roze huisje al voor opa en oma gekocht ?
zijn de pashaasjes al aangekomen? veel liefs opa en opa -
17 April 2006 - 18:10
Tanja:
Hee lieve djie-en...
wat een mooie verhalen, wat maak je veel mee zeg!
begin je al behoorlijk te missen hier...
x
tanja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
