Inburgeringscursus
Door: Géanne
Blijf op de hoogte en volg Géanne
13 Juli 2008 | Tanzania, Dodoma
De befaamde verpleegkundige Frida heeft een nieuwe pruik, die veel weg heeft van een geplukte bruingevederde scharrelkuku. Ze is er trots op en draagt hem vol verve. Het probleem met die jeukerige synthetische gevallen is dat er allerlei verschrikkelijke persoonsverwisselingen plaats vinden.Ik herken de mensen vooral aan hun haar, en krijg nu verontwaardigde blikken bij het groeten. Bij nader inzien had ik mijn rose Pulp Fiction pruik en het op menig Gronings huisfeest succesvolle Afro ding ook wel mee kunnen nemen in de back-pack naar Igogwe, ultiem hip en beter dan dat blonde haar. De antennes bovenop de koppies met ingevlochten rasta hebben beter bereik dan mijn mobiel. Amper geld voor eten maar wel allemaal een telefoon met 1000 shilling (0,55 cent) beltegoed.
Spreekuur doen met Nico de clinical officer, 3 jaar geneeskundeopleiding en 24/7 diensten doen. Glimmend gepoetste schoenen en een speelgoedstethoscoop om de nek. Er drentelt van alles in en uit, vrome blikken werpende nonnen, tandeloze patienten in fluorescerend groene trainingsjacks met brandgaten en een muts op, de man van de mini apotheek. Een verkreukeld kartonnen vel, ruikend naar natte hond komt uit een jaszak. De status. Opeens hoor ik een hijgerige Celine Dion, “Every night in my dreams”. Nico’s telefoon gaat, er volgt een heel gesprek met zijn liefje over totaal niet ter zake doende dingen. Leonardo di Caprio blijkt bij navraag zijn favoriete acteur. De patiënt wacht gelaten, en is ook niet verbaasd als er nog een andere patient met een druipende rontgenfoto, waarop gebroken pols te zien is, binnen walst. Gezellig. Een willekeurige specialist uit Nl zou hier gillend gek worden, geen rust reinheid en regelmaat. Moet mijn mond nog vaak genoeg weer dicht drukken als hij wederom tot op de knietjes open is gevallen.
Behalve Kiswahili spreek ik nu ook vloeiend Kinyakyusa, de plaatselijke stamtaal. Levert extra punten op voor mijn inburgeringscursus. Helaas weet ik niet hoe de president heet en wat zijn lievelingstoetje is, dans ik nog steeds als een marjonet met verstrikte touwtjes en krijg ik de gedroogde visjes op de markt zelfs met een slok plaatselijk gebrouwen alcohol niet weg. Helaas. Dat gaat dus niks worden. De pas opgerichte partij T.O.T. (Trots op Tanzania), corrupte steekpenningen aannemend van de aandeelhouder in bananen, vindt bovendien dat ik te snel wandel, maximale snelheid is tenslotte 3km/u en te vaak mijn tanden poets, zo worden ze nooit zwart en brokkelig. Bovendien is het de bedoeling voor je 20e 3 kinderen te baren en op je 35e oma te zijn. Gezakt. Toch echt eind september weer in het vliegtuig naar huis.
Nachtelijke catfight tussen twee African beauties heeft er toe geleid dat ik in het halfduister, een spuitende bloedende snee over het hele voorhoofd aan het hechten ben. “Yes we’ve got a nice patient here that can be stiched, she’s bitten by another one” Dat bijten blijkt later een haal met een mes te zijn. Vechtend om de aandacht en liefkozingen van een vent met een enge geslachtsziekte. Zweet op mijn voorhoofd, de lamp is kapot en zie amper wat ik doe. Plastisch chirurgisch niet echt verantwoord, maar wel praktisch, het bloeden stopt. Er ligt een rode plas op de grond. Mooi piratenlitteken. Tevens expert in het in elkaar zetten van losbungelende tenen en abcessen in een achterwerk. Mocht er wat te hechten zijn; bel me! Tanzaniaanse nummer bekend.
Nieuwe roomie Jikke is gearriveerd en erg gezellig; elke dag is er reden voor een mamibo, womibo of zomibo. Een wit randje loopt over mijn voet, de rest is bruin. Teenslipper afdruk als bewijs van de zon, die ook in de winter zijn werk doet. Theeplantages afgestruind en het kookboek van de eeuw ontdekt. “Bak met plezier” Met allerhande handige tips “hoe het zeker zal mislukken” van Jannie, uit negentienhonderd en vijfenzestig. Zo bakken we paasbrood en pizzabodems met een receptverwijzing naar de Limburgsche vlaai. Word toch een goede huisvrouw hier!
Over twee weken komt de vent en gaan we reizen! Zin even weg te zijn van al het gebeuren hier en gewoon tropische zee, bergen en beesten te zien.
J; de hangmat thuis ligt beter! Asante sana voor de leuke barua, ze hangen op de muur geplakt.
Géanne
Spreekuur doen met Nico de clinical officer, 3 jaar geneeskundeopleiding en 24/7 diensten doen. Glimmend gepoetste schoenen en een speelgoedstethoscoop om de nek. Er drentelt van alles in en uit, vrome blikken werpende nonnen, tandeloze patienten in fluorescerend groene trainingsjacks met brandgaten en een muts op, de man van de mini apotheek. Een verkreukeld kartonnen vel, ruikend naar natte hond komt uit een jaszak. De status. Opeens hoor ik een hijgerige Celine Dion, “Every night in my dreams”. Nico’s telefoon gaat, er volgt een heel gesprek met zijn liefje over totaal niet ter zake doende dingen. Leonardo di Caprio blijkt bij navraag zijn favoriete acteur. De patiënt wacht gelaten, en is ook niet verbaasd als er nog een andere patient met een druipende rontgenfoto, waarop gebroken pols te zien is, binnen walst. Gezellig. Een willekeurige specialist uit Nl zou hier gillend gek worden, geen rust reinheid en regelmaat. Moet mijn mond nog vaak genoeg weer dicht drukken als hij wederom tot op de knietjes open is gevallen.
Behalve Kiswahili spreek ik nu ook vloeiend Kinyakyusa, de plaatselijke stamtaal. Levert extra punten op voor mijn inburgeringscursus. Helaas weet ik niet hoe de president heet en wat zijn lievelingstoetje is, dans ik nog steeds als een marjonet met verstrikte touwtjes en krijg ik de gedroogde visjes op de markt zelfs met een slok plaatselijk gebrouwen alcohol niet weg. Helaas. Dat gaat dus niks worden. De pas opgerichte partij T.O.T. (Trots op Tanzania), corrupte steekpenningen aannemend van de aandeelhouder in bananen, vindt bovendien dat ik te snel wandel, maximale snelheid is tenslotte 3km/u en te vaak mijn tanden poets, zo worden ze nooit zwart en brokkelig. Bovendien is het de bedoeling voor je 20e 3 kinderen te baren en op je 35e oma te zijn. Gezakt. Toch echt eind september weer in het vliegtuig naar huis.
Nachtelijke catfight tussen twee African beauties heeft er toe geleid dat ik in het halfduister, een spuitende bloedende snee over het hele voorhoofd aan het hechten ben. “Yes we’ve got a nice patient here that can be stiched, she’s bitten by another one” Dat bijten blijkt later een haal met een mes te zijn. Vechtend om de aandacht en liefkozingen van een vent met een enge geslachtsziekte. Zweet op mijn voorhoofd, de lamp is kapot en zie amper wat ik doe. Plastisch chirurgisch niet echt verantwoord, maar wel praktisch, het bloeden stopt. Er ligt een rode plas op de grond. Mooi piratenlitteken. Tevens expert in het in elkaar zetten van losbungelende tenen en abcessen in een achterwerk. Mocht er wat te hechten zijn; bel me! Tanzaniaanse nummer bekend.
Nieuwe roomie Jikke is gearriveerd en erg gezellig; elke dag is er reden voor een mamibo, womibo of zomibo. Een wit randje loopt over mijn voet, de rest is bruin. Teenslipper afdruk als bewijs van de zon, die ook in de winter zijn werk doet. Theeplantages afgestruind en het kookboek van de eeuw ontdekt. “Bak met plezier” Met allerhande handige tips “hoe het zeker zal mislukken” van Jannie, uit negentienhonderd en vijfenzestig. Zo bakken we paasbrood en pizzabodems met een receptverwijzing naar de Limburgsche vlaai. Word toch een goede huisvrouw hier!
Over twee weken komt de vent en gaan we reizen! Zin even weg te zijn van al het gebeuren hier en gewoon tropische zee, bergen en beesten te zien.
J; de hangmat thuis ligt beter! Asante sana voor de leuke barua, ze hangen op de muur geplakt.
Géanne
-
13 Juli 2008 - 14:28
Petite:
Mijn hollandse hartje gaat weer sneller slaan bij het lezen van zoveel afrikaans avontuur.
Nog 3 weekjes....
Busu nene! -
13 Juli 2008 - 14:29
P:
Ik bespeur trouwens toch geen ingevallen wangetjes daar in die hangmat?? -
13 Juli 2008 - 16:37
Jap:
mooi mooi! heb zin je te zien daar, kan nog wat van je leren zo te horen! -
13 Juli 2008 - 18:25
Marloes:
aaaahh wat een mooie foto's weer!! ;) nog maar een paar weekies en dan lekker ongegeneerd rondreizen en genieten met de man!!!
ik moet ook nog maar 2 weken en dan alweer heeeeerlijk met de auto naar la douce france! veel plezier roomy de poomy!
Liefs -
13 Juli 2008 - 20:04
Cleanmother:
Ik ben blij dat je de inburgering niet voor elkaar krijgt!! Talent komt hier beter tot zijn recht. Hou je haaks en blijf vooral schrijven.
liefs, Ria -
13 Juli 2008 - 21:51
Gerdien:
Hoi!
Ik was even aan het rondkijken op sites van mensen in Tanzania. Ik vlieg woensdag naar Dar Es Salaam en kom ahgi zaterdag in Igogwe aan. Ga daar samen met een vriendin coschap lopen. Wij zijn 5e-jaars uit Utrecht. Als ik het goed lees zit jij er dan ook nog.
Ben benieuwd! Nu nog druk afscheid nemen en inpakken.
Groetjes, Gerdien -
14 Juli 2008 - 08:42
Annegriet:
popje! Geweldig verhaal weer! Ben benieuwd of je, als je terug komt, zo vervreemd bent dat je ook hier een inburgeringscursus moet gaan volgen. Maar voorlopig nog niet; eerst een tijdje de mooie dingen van het leven! Geniet ervan... -
19 Juli 2008 - 15:51
Troelie :
Hey meis,
Ja dat jij veel te hard loopt dat heb ik aan den lijve ondervonden (weet je nog in Italie) haha : )
Die oorbellen zijn erg tof van die meiden op de foto.
ik denk aan je en moet zeggen dat ik nu wel erg jaloers op je ben. Want het komt hier met bakken uit de lucht en ik werk me echt dood (op scriptiegebied) heb eigenlijk geen sociaal leven meer op dit moment behalve de studenten die met mij ondergaan in het scriptiewerk in het UMCG. En aangezien er vrijdag helemaal niemand was , heb ik dus geen sociaal leven meer en ben ik een naamloos individu in het grote UMCG.... maar verder gaat alles goed. Ik stuur je morgen wel even een mailtje!
Het wordt tijd voor het sociale leven dus wordt het ook tijd dat jij straks terugkomt (ben dus blij dat je die inburgering niet gaat halen) maar eerst nog even reizen met je mannetje.
Liefs en dikke x troelie alias Vanes -
19 Juli 2008 - 16:59
Eva:
Maar in het echt is het niet Leonardo di Caprio, maar een of andere nepperd uit een chinese film die ze volgens mij op hem vinden lijken...
-
20 Juli 2008 - 11:39
Gijs:
Hoi!
Ik heb een heel fijne tijd bij jullie gehad afgelopen week en bedankt voor de gastvrijheid. Zet em op deze laatste twee weken en ik ben benieuwd naar je verhalen.
Liefs Gijs -
10 Augustus 2008 - 06:34
Jo:
Die artsenarij is beneden jouw stand Gee, je moet echt de literaire bizz in, daar waar jou talenten echt kunnen vloeien en bloeien...die paar draadjes kunnen ook wel door een willekeurig ander mens met meer dan 2 hersencellen gezet worden...
Ik zet de spoed hier even naast die curieus riekende negertjes met verlopen statussen en pulserende abcessen, en vind inderdaad witte smetteloosheid, de geur van alcohol en de kleur van jodium, ruimte, werkende geavanceerde apparatuur (zodat we zelf niet eens weten hoeveel knopjes erop zitten, laat staan dat we ze kunnen bedienen), zuivere pillen in een enorme apotheek...en zo kan ik nog wel een waarbenjij.nuutje doorgaan...haha.
Heb het nu toch ook wel gehad hoor, na twee weekenddagen om 6 uur op en voor de eerste om 1 uur in het nestje...mag ik ook, mag ik ook?! Mijn ellende mag ook bestaan hoor....mijn nagel is ook gebroken..even langs de schoonheidsspecialiste vanmiddag, straight away, stel dat ie nog een mm inscheurt..hihihaha, hopjes vanille en chocola...de wereld is echt een zooitje Gee, maar jij bent aan het bouwen, goed hoor, dat is meer dan er van mij gezegd kan worden...
He maarre moet nu echt levens gaan redden hoor, komt een compleet ABC-stabiele, slechts onderkoelde (zal hier dan wel om 36 C gaan, bij jou waarschijnlijk om diepvriesvlees) dame aan die met de auto over de kop de greppel is gaan kussen....vooruit maar weer dan.
Alvast (voor mij) en alsnog (voor jou, als je dit leest) veel plezier met je man je(roen)..was het leuk?!
XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
