Oogkleppen,de wereld andersom en een brute moord
Door: Géanne
Blijf op de hoogte en volg Géanne
25 Juni 2008 | Tanzania, Dodoma
-Opgepast, deze tekst bestaat uit deel A en deel B. Deel A kan het snuit in de zakdoek effect bewerkstelligen. Deel B is voor de -oe wat een avontuur daar in Afrika!- beleving. Kies wat je weten wil.
Deel A
Impact van nieuws is ook wel de gebeurtenis gedeeld door de afstand plus het aantal betrokken Nederlanders. Een simpele rekensom die maakt dat de belevenissen hier in Igogwe misschien leuk zijn om te lezen als welkome afleiding van werk, scriptie, of studeren. Om vervolgens te bedenken welk oranje leeuwenpak vanavond uit de kast getrokken gaat worden, waarom de baas boos loopt te doen, waar de vrij-mi-bo plaats vindt, brie of blauwe kaas op het toastje.
Een logische gedachtengang, herkenbaar als na het kijken van het acht uur journaal waar vooral bij blijft wat Sacha de Boer aanheeft of welke flaters Philip F maakt, en niet de onwerkelijke getallen doden na een aardbeving of overstroming. Het is gewoonweg niet voor te stellen. Tot je er zelf midden in zit.
Als persoon ben je in staat tot het opnemen van een bepaalde hoeveelheid “nieuws” daarna gaan de oogkleppen op. Zo ook hier.
Niet aan gedacht aan Eva te vertellen dat de 25 jarige Aids-patiente op mijn zaal (zoek de overeenkomst) het loodje heeft gelegd, met weggedraaide ogen in haar bed. Haar knappe boyfriend is 3 maanden geleden begraven. Gehuild wordt er niet. Doodgaan hoort hier bij het leven. Een nekstijve vrouw waarbij te laat medicatie is gestart, hersenvliesontsteking en foetsie. Verpleegkundige die vergeten is een gesneuveld infuus bij een 3 maanden oud kind te vervangen met zware longontsteking, en als het dan niet lukt het ook niet aan de artsen vragen. Gevolg; dood. Een furieuze uitbarsting tijdens het ochtendrapport, samen met een hartslag van 160/min. Woest kan ik worden ,en dat wil je niet. Een oude bibi die haar heup heeft gebroken, in heel Tanzania doen ze niet aan kunstheupen. Pech. Nooit meer lopen. Gek dat er in Nederland nieuwe gewrichten bij huisdieren worden geplaatst. Waaruit bestaat geluk? Idee dat het hier survival of the fittest is. En dat als je als giraffe te korte pootjes hebt gewoon opgegeten wordt. De wereld op zijn kop.
Deel B;
Een oude mzee zit op een bankje in de zon, de hoed werpt schaduwen op zijn mooie gezicht. Fier rechtop, niks krakkemikkigs aan te merken. De Dalla Dalla jongens schreeuwen om passagiers “Kies mij, kies mij!” Geduldig wachten de mensen in de roestige, APK afgekeurde Toyota busjes tot deze bepakt en bezakt genoeg zijn om te vertrekken. Nieuwe defintie van vol en schaterlach van binnen bij de gedachte aan een Nederlandse bus die op de minuut precies af vertrekt en waar een buurman die met zijn been tegen je aankomt zitten gelijk een boze blik toegeworpen krijgt. Verkopers van koekjes, soda, uien en geroosterde bananen probereren zoveel mogelijk waar door de halfopen raampjes naar binnen te wurmen. Kinderen met kaarsrechte witte tanden die kauwen op stukken suikerriet.
Thuisgekomen met rugzakken vol verse ananas en mooie stoffen komen de harige ietwat aangevreten, onfrisse blafferds Joepie en de bejaard waggelende Tommy ons tegemoet. Voer inmiddels diepzinnige gesprekken met bovenstaande. Ze kijken ook zo begrijpend, knipperend met die bruine kijkers als in zo’n fout zigeunerkindschilderij. De Tanzanianen zijn bij het zien van J en T verlamd van angst, bang met huid en haar verscheurd te worden. Op het toegangshek prijkt een idyllisch geschilderd houten bordje met een halfweggevaagde tekst. Dacht nog“Wat leuk” een “Welkom Thuis-bordje”. blijkt dat er iets staat als “ De waakhonden bijten graag en hard, vooral in grote achterwerken”
“ Bloed, veren en tranen”
Het plan kwam van Eva, die-hard vegetariër “ eet echt alleen maar rookworst bij de boerenkool”. De bonen en rijst komen inmiddels onze poezelige bruingeblakerde neusjes uit. Er moest een kip gegeten worden, zelf te slachten. David, topkok uit Igogwe, heeft ‘s ochtends “There passing chickens, right now!!” een kuku bemachtigd. Een groot gevederd gevaarte bleek het te zijn, een dikke vette haan. De hakmessen waren iets te groot en met een scherp geval uit de keukenla stroomde het rode bloed over de zwarte aarde, kuku nog naschokkend. De honden waren dolblij met de kop en poten. Eva likkebaardend de ingewanden bestuderend “Oh is dat de lever, goh!” . Ik eerder een beetje licht in de kop bij al deze schmutzigkeit. Het hele geval de oven in ingesmeerd met gember en garlic. Biertje erbij, open haard aan (winter hier!) en smullen.
Fijne zomervakantie, Pole voor het NL drama, veroorzaakt door die Poetin aanhangers.
X
Deel A
Impact van nieuws is ook wel de gebeurtenis gedeeld door de afstand plus het aantal betrokken Nederlanders. Een simpele rekensom die maakt dat de belevenissen hier in Igogwe misschien leuk zijn om te lezen als welkome afleiding van werk, scriptie, of studeren. Om vervolgens te bedenken welk oranje leeuwenpak vanavond uit de kast getrokken gaat worden, waarom de baas boos loopt te doen, waar de vrij-mi-bo plaats vindt, brie of blauwe kaas op het toastje.
Een logische gedachtengang, herkenbaar als na het kijken van het acht uur journaal waar vooral bij blijft wat Sacha de Boer aanheeft of welke flaters Philip F maakt, en niet de onwerkelijke getallen doden na een aardbeving of overstroming. Het is gewoonweg niet voor te stellen. Tot je er zelf midden in zit.
Als persoon ben je in staat tot het opnemen van een bepaalde hoeveelheid “nieuws” daarna gaan de oogkleppen op. Zo ook hier.
Niet aan gedacht aan Eva te vertellen dat de 25 jarige Aids-patiente op mijn zaal (zoek de overeenkomst) het loodje heeft gelegd, met weggedraaide ogen in haar bed. Haar knappe boyfriend is 3 maanden geleden begraven. Gehuild wordt er niet. Doodgaan hoort hier bij het leven. Een nekstijve vrouw waarbij te laat medicatie is gestart, hersenvliesontsteking en foetsie. Verpleegkundige die vergeten is een gesneuveld infuus bij een 3 maanden oud kind te vervangen met zware longontsteking, en als het dan niet lukt het ook niet aan de artsen vragen. Gevolg; dood. Een furieuze uitbarsting tijdens het ochtendrapport, samen met een hartslag van 160/min. Woest kan ik worden ,en dat wil je niet. Een oude bibi die haar heup heeft gebroken, in heel Tanzania doen ze niet aan kunstheupen. Pech. Nooit meer lopen. Gek dat er in Nederland nieuwe gewrichten bij huisdieren worden geplaatst. Waaruit bestaat geluk? Idee dat het hier survival of the fittest is. En dat als je als giraffe te korte pootjes hebt gewoon opgegeten wordt. De wereld op zijn kop.
Deel B;
Een oude mzee zit op een bankje in de zon, de hoed werpt schaduwen op zijn mooie gezicht. Fier rechtop, niks krakkemikkigs aan te merken. De Dalla Dalla jongens schreeuwen om passagiers “Kies mij, kies mij!” Geduldig wachten de mensen in de roestige, APK afgekeurde Toyota busjes tot deze bepakt en bezakt genoeg zijn om te vertrekken. Nieuwe defintie van vol en schaterlach van binnen bij de gedachte aan een Nederlandse bus die op de minuut precies af vertrekt en waar een buurman die met zijn been tegen je aankomt zitten gelijk een boze blik toegeworpen krijgt. Verkopers van koekjes, soda, uien en geroosterde bananen probereren zoveel mogelijk waar door de halfopen raampjes naar binnen te wurmen. Kinderen met kaarsrechte witte tanden die kauwen op stukken suikerriet.
Thuisgekomen met rugzakken vol verse ananas en mooie stoffen komen de harige ietwat aangevreten, onfrisse blafferds Joepie en de bejaard waggelende Tommy ons tegemoet. Voer inmiddels diepzinnige gesprekken met bovenstaande. Ze kijken ook zo begrijpend, knipperend met die bruine kijkers als in zo’n fout zigeunerkindschilderij. De Tanzanianen zijn bij het zien van J en T verlamd van angst, bang met huid en haar verscheurd te worden. Op het toegangshek prijkt een idyllisch geschilderd houten bordje met een halfweggevaagde tekst. Dacht nog“Wat leuk” een “Welkom Thuis-bordje”. blijkt dat er iets staat als “ De waakhonden bijten graag en hard, vooral in grote achterwerken”
“ Bloed, veren en tranen”
Het plan kwam van Eva, die-hard vegetariër “ eet echt alleen maar rookworst bij de boerenkool”. De bonen en rijst komen inmiddels onze poezelige bruingeblakerde neusjes uit. Er moest een kip gegeten worden, zelf te slachten. David, topkok uit Igogwe, heeft ‘s ochtends “There passing chickens, right now!!” een kuku bemachtigd. Een groot gevederd gevaarte bleek het te zijn, een dikke vette haan. De hakmessen waren iets te groot en met een scherp geval uit de keukenla stroomde het rode bloed over de zwarte aarde, kuku nog naschokkend. De honden waren dolblij met de kop en poten. Eva likkebaardend de ingewanden bestuderend “Oh is dat de lever, goh!” . Ik eerder een beetje licht in de kop bij al deze schmutzigkeit. Het hele geval de oven in ingesmeerd met gember en garlic. Biertje erbij, open haard aan (winter hier!) en smullen.
Fijne zomervakantie, Pole voor het NL drama, veroorzaakt door die Poetin aanhangers.
X
-
25 Juni 2008 - 14:41
Jan:
He meissie,
De wereld is een tranendal. Zo zie je maar wat voor verschillen er zijn op deze wereld. Je zit er letterlijk bovenop en ondergaat het echt aan den lijve. Is een hard gelag maar wel passend binnen die cultuur. De druppel op de gloeiende plaat. Blij dat jij een van die druppels bent.
Wij bellen.
Pa -
25 Juni 2008 - 15:00
Lycke:
Habari Geanne!
Mooi verhaal weer, je schrijft echt leuk! Arme kuku... ;) Voor ons nog maar een weekje, gaat veel te snel! Geniet ervan!
x Lycke -
25 Juni 2008 - 15:10
Pieter:
Oeh wat een indrukken wellen er weer uit het internet op! Dat wordt straks terug in Nederlandsupersaai voor je .Arme kuku, hier gebeurt dat niet want
uit het zicht in de batterijen. Ik zie er twee bij de open haard smikkelen die ik niet zo 123 herken. Toch niet de kuku van je bord laten snaaien? -
25 Juni 2008 - 15:32
Joost Van Rheen:
Hee Gé,
En heel goed bezig én er hele mooie verhalen over schrijven--> Je bent een hele grote.
Groet, Joost -
25 Juni 2008 - 16:01
Marjorie:
HEY Geanne
Hier weer even een berichtje. Ik mis niet 1 van je verhalen, zit aan je log gekluisterd. Ik schiet hier inderdaad regelmatig vol (met tranen) bij het lezen. Ook een glimlach komt er uiteindelijk bij het lezen als ik dan denk wat jij daar doet. Dus fijn deel a en b. Kan ik op tijd mijn zakdoekje weer wegstoppen en dan weer fijn glimlachen bij bv het kukuverhaal. Wat natuurlijk ook wel weer heel zielig is voor die arme kuku (ik ben ook een veggie).
Je bent geweldig, hou je sterk
x Marjorie
-
25 Juni 2008 - 16:45
Paul:
Habari Géanne! Nimefurahi kusoma habari kutoka huko! Unakula kuku bado??? -
25 Juni 2008 - 18:44
Roosjemedoosje:
Niks 'arme kuku', dat is de natuur. Mensen zijn jagers, carnivoren, sausje er over, lekka lekka!
Nee, ik ben niet op oorlogspad, beste vegetariërs. Ik vind Géanne gewoon stoer!
XXX
PS
Mijn geheim is geen geheim meer. En oei ik groei! :) -
25 Juni 2008 - 19:05
Tanja:
Kan me inderdaad je frustraties voorstellen; lijkt me dat het voelt als dweilen met de kraan open...
Doe je ding, je maakt verschil,
x -
26 Juni 2008 - 08:29
Niels:
Hey Géanne!
Je schrijft weer indrukwekkend! Voor mij lijkt het alweer een droom dat ik in Oeganda was, hoewel nog maar 3 weken geleden.
Maar ik ben het compleet met je eens, we zijn hier in Nederland af en toe een beetje doorgeslagen in onze goede zorgen en behoefte om dingen dicht te regelen. Veel succes nog!
groetjes Niels -
27 Juni 2008 - 19:49
Die Kleine:
Een dun laagje eelt op je ziel, maar gelukkig nog steeds een grote grijns op je hoofd...
Vind je echt een topwijf!
Over een paar weken kun je mij kuku's leren slachten, heb er nu al zin in!!
Dikke kus -
03 Juli 2008 - 20:37
Riet Lina:
Hoi Geanne,
Wat een verhalen! Shocking en heel dapper om dit werk te doen onder deze omstandigheden.Wij denken aan je en wensen je veel sterkte om het vol te houden. Je schrijft er heel mooi over.
Groetjes Riet en de groeten van Robert, Matthijs, Nienke en de rest. -
04 Juli 2008 - 06:36
Eva:
He, geef Joepsel nog een stel kuku-darmen anders van me, of een aai over z'n bol door het raam van de keuken! Ga zo buskaartje kopen om jou over 1,5week weer te kunnen vergezellen. Succes!!!
Liefs! -
04 Juli 2008 - 08:12
Kim:
Hey lieverd!!!!!
Leuk iedere keer wat van je te horen. De tijd vliegt hier echt voorbij. Haha....een eigen kuku slachten, dat durft deze vleesetende boerin uit hosenland niet eens! Gelukkig ga ik over twee weken het boeren leven inwisselen voor frans stokbrood met een lekker kaasje... wat minder ondernemend, maar ontzettend genieten! Veel "plezier" nog even daar!!!!
Liefs Kim -
08 Juli 2008 - 13:30
Janneke:
He geanne,
je kent me niet maar ik heb je gevonden op deze site. ik ben een student geneeskunde uit rotterdam. Ik vertrek nl 17 september voor 6 weken richting igogwe voor keuze co-schap tropengeneeskunde.
ik vroeg me af of jij nog wat voorbereidingstips hebt voor mij? of ik evt medical supplies mee moet nemen? hebben jullie een pep-pakket mee? verricht je zelf veel specifieke (lees:bloederige) medische handelingen, wat doe je dan qua HIV preventie? heb je zicht op de bezetting daar medio sept-okt met evt andere nederlandse co's danwel studenten? je leest het al, veel vragen. hoop dat ik iets van je hoor!
iig lees ik dat jij het daar wel geweldig hebt, wat een ervaringen allemaal. ik heb er zelf iig al heel veel zin in (jammer dat het maar zo kort is he?!) tot wanneer blijf je?
geniet!
Janneke Burgers
ps mijn email is jannekeburgers@hotmail.com -
09 Augustus 2008 - 13:02
Jo:
Wat ben je toch een mooie mzungu! Mooi in beeldspraak, mooi in beeld!
Dat gedoe in bananenland is echt onvoorstelbaar ja, babies van 3 maanden die gewoon doodgaan vanwege laksigheid van de verpleging...gelukkig kan ik zeggen dat deze show echt mijlenver van mijn kamertje met daarin mijn bed wordt opgevoerd. Ik vind het toch altijd wel moeilijk om dan gewoon door te gaan, te lachen en te praten enzo...de frustraties is als een cobra die zich dichter om je strot krult.
Echt naar, en als je dan weer op het nieuws hoort dat er weer ergens een oorlog is begonnen (dat er nog 1 bij paste..) met Oekraine enzo, weet van de lokatie van de klepel duidelijk weer niks, maar het luiden galmt nog na in mijn hoofd hoor. Ik snap niet waarom wij mensen toch altijd weer zo'n diepgewortelde, kennelijk niet te negeren (leg de klemtoon wel goed he Gean, daar in zwart Afrika) drang hebben om narigheid te creeeren.
Werkelijk wonderlijk, en (of want) totaal niet herkenbaar.
Ach ja, wat doen we er aan, onze generatie overleven we nog wel, maar heel veel gaan er toch niet meer komen denk ik, zei laatst nog tegen mijn vader dat de mensheid wel over de helft van zijn bestaan is denk ik.
Ik vind echt dat jullie een heftig ding hebben uitgekozen om te doen, hadden jullie (kom op, be honest!) de impact factor vantevoren juist berekend? Of ontbrak er een variabele, afstand, aantal Nederlanders of anderszins?
Ik ga me maar weer eens met luxe geneeskunde bezighouden hier op de spoed..heb net trouwens een neusvleugel gehecht die compleet door was, was ook wel vetjes...voelde me net een KNO-dokter!! Haha, niet echt hoor.
XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
