SWIM OR SINK. EK GA ER GEEN DOEKJES OM DRAAIEN NIE
Blijf op de hoogte en volg Géanne
25 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
In wat voor land groei je op? Wat is normaal en wat niet? Waar word je hier als kind aan blootgesteld en wat heeft dat voor gevolgen voor je toekomst. Nu 20 jaar post apartheid en vlak voor de landelijke verkiezingen, waarbij Mr. president voor een schandalige hoeveelheid belastinggeld zijn zwembad heeft laten pimpen.
De generatie die het moet doen –kinderen opvoeden, een nieuwe maatschappij vormen, het goede voorbeeld geven- zijn mensen van mijn leeftijd. Opgegroeid in een tijd waar ze te maken kregen met een aardverschuiving in denken. Zwart en blank plotseling gelijkwaardig. Alles wat je als tiener was verteld bleek plotseling anders. In goede zin. Toch zijn de omstandigheden om opnieuw te beginnen niet optimaal.
Veiligheid –hoe vanzelfsprekend in Nederland- is hier een groot goed. Drie hekken door moeten voordat ik de voordeur doorstap. De kofferbak van mijn onschuldig uitziende auto die dagelijks gecontroleerd wordt door serieus kijkende beveiligers als ik het ziekenhuisterrein afkom. Ze voorkomen een levendige illegale handel in telefoonkabels, infuusnaalden of handenalcohol. Zelfs de nietmachine ligt aan een ketting.
Als het donker is en het Zuiderkruis verschijnt niet alleen meer lopend naar huis, wat vrij lastig is nu de dagen korter worden. De kolonie zwervers op de hoek van de straat, met een buitendouche in de vorm van een teiltje, zijn in daytime vrolijk lachende h(l)aveloze types. ‘s Avonds potentiële engerds. Lichtelijk paranoïde, waarschijnlijk onterecht, draaf ik er voorbij. In de auto standaard de deuren vergrendelen want voor je het weet staan er twee gekkies met een mes te zwaaien om je portemonnee te bemachtigen, zoals bij een kennis gebeurde. Het is moeilijk geen vooroordelen te hebben.
En dan woon ik in een goede buurt met palmbomen en hippe lunchtentjes op elke hoek, waar ik me op mijn gemak voel. Staat je huis in een informal settlement, zoals bij de meeste inwoners van de 5 miljoen inwoners tellende stad, dan zijn er andere gevaren. Bijvoorbeeld als 6 jarige verkracht worden en in brand gestoken. Of als 4 jarige vermoord aangetroffen worden onder een bed in de lokale wijk Delft. Of op school dood gevonden worden in een toilet, verdronken in eigen uitwerpselen. Het nieuws echter gedomineerd door de ‘Oscar Pistorius trial’, de blanke paralympiër die zijn vriendin “per ongeluk”neerschoot.
In de dienst een meisje van 10 dat werd binnengebracht vanuit het rape center. Zo hevig bloedend dat de chirurg er aan te pas moest komen. Elke 4 minuten wordt er in Zuid Afrika iemand verkracht. 50% van de kinderen komt in aanraking met seksueel geweld voordat ze 18 zijn.
En dan. Neglect. Grote gezinnen van werkloze ouders, ongeplande zwangerschappen. Het inkomen voorop de status vermeld. 1200 rand per maand (85 euro), oftewel de kinderbijslag voor 4 kinderen. Daar kun je niet van leven. Tel daar alcohol en drugsmisbruik bij op. Een hardnekkig probleem onder de coloured people die vroeger werden uitbetaald in alcohol. Wat kan je doen? Je baby verkopen voor 10.000 rand. Of hem negeren.
Het skeletje met bleke huid was aangetroffen door de buurvrouw in de shack. Waarschijnlijk 2 maanden oud maar niemand kon dat met zekerheid zeggen. Gewicht 1.4kg. Een beeld dat ik alleen ken van de hongersnood plaatjes. De moeder nu in de gevangenis. Lag op zaal in een blauw gebreid truitje waar hij helemaal in verdween. De verwarming in zijn bed op maximaal. Ontroerd door de moeder van het kind tegenover hem die erbij kwam zitten en begon te zingen. Dat is wat ze Ubuntu noemen.
Mario is 6 jaar en weegt 10 kg. Dat is hetzelfde als de gemiddelde 1 jarige met blozende appelwangen. De moeder een voloptueuze dame. Hij overleed eergisteren na 3 weken. Poe.
Dit zijn maar een paar gevallen van de 465 kinderen die opgenomen zijn op de afdeling in de afgelopen maand. Als dokter is het swim or sink.
Gelukkig zijn er ook patienten met prachtige verwijzingen als een “toe borsie”, “coughing like a dog” en een “hyperactive runny tummy”. Daarnaast is mijn favoriete bezigheid de sisters te betrappen tijdens hun middagslaapje, languit in een uitklapbare bedstoel.
Ik zou het niet willen missen hier. De stad waarin ook honderden positieve ontwikkelingen zijn. De mensen die bevlogen initiatief nemen om het beter te maken voor iedereen.
Genoten van kersverse man Jeroen en ouders. Samen de Kaap rondgescheurd inclusief evacuatie van Table Mountain, eindeloos veel struisvogelbiefstukken, wijnproeverijen, zebra’s in je tuin, “easy” coastal hike’s met gevaar voor eigen leven en Villa Felderhof taferelen.
Met partner in crime M als “KLM girls (wie dacht dat?!) zonder zadeltraining de Cape Argus gefiets, 109km op een mountainbike in de loeiende South Easter. “Wat zit er in jou banaan??”
Al op de helft...
De generatie die het moet doen –kinderen opvoeden, een nieuwe maatschappij vormen, het goede voorbeeld geven- zijn mensen van mijn leeftijd. Opgegroeid in een tijd waar ze te maken kregen met een aardverschuiving in denken. Zwart en blank plotseling gelijkwaardig. Alles wat je als tiener was verteld bleek plotseling anders. In goede zin. Toch zijn de omstandigheden om opnieuw te beginnen niet optimaal.
Veiligheid –hoe vanzelfsprekend in Nederland- is hier een groot goed. Drie hekken door moeten voordat ik de voordeur doorstap. De kofferbak van mijn onschuldig uitziende auto die dagelijks gecontroleerd wordt door serieus kijkende beveiligers als ik het ziekenhuisterrein afkom. Ze voorkomen een levendige illegale handel in telefoonkabels, infuusnaalden of handenalcohol. Zelfs de nietmachine ligt aan een ketting.
Als het donker is en het Zuiderkruis verschijnt niet alleen meer lopend naar huis, wat vrij lastig is nu de dagen korter worden. De kolonie zwervers op de hoek van de straat, met een buitendouche in de vorm van een teiltje, zijn in daytime vrolijk lachende h(l)aveloze types. ‘s Avonds potentiële engerds. Lichtelijk paranoïde, waarschijnlijk onterecht, draaf ik er voorbij. In de auto standaard de deuren vergrendelen want voor je het weet staan er twee gekkies met een mes te zwaaien om je portemonnee te bemachtigen, zoals bij een kennis gebeurde. Het is moeilijk geen vooroordelen te hebben.
En dan woon ik in een goede buurt met palmbomen en hippe lunchtentjes op elke hoek, waar ik me op mijn gemak voel. Staat je huis in een informal settlement, zoals bij de meeste inwoners van de 5 miljoen inwoners tellende stad, dan zijn er andere gevaren. Bijvoorbeeld als 6 jarige verkracht worden en in brand gestoken. Of als 4 jarige vermoord aangetroffen worden onder een bed in de lokale wijk Delft. Of op school dood gevonden worden in een toilet, verdronken in eigen uitwerpselen. Het nieuws echter gedomineerd door de ‘Oscar Pistorius trial’, de blanke paralympiër die zijn vriendin “per ongeluk”neerschoot.
In de dienst een meisje van 10 dat werd binnengebracht vanuit het rape center. Zo hevig bloedend dat de chirurg er aan te pas moest komen. Elke 4 minuten wordt er in Zuid Afrika iemand verkracht. 50% van de kinderen komt in aanraking met seksueel geweld voordat ze 18 zijn.
En dan. Neglect. Grote gezinnen van werkloze ouders, ongeplande zwangerschappen. Het inkomen voorop de status vermeld. 1200 rand per maand (85 euro), oftewel de kinderbijslag voor 4 kinderen. Daar kun je niet van leven. Tel daar alcohol en drugsmisbruik bij op. Een hardnekkig probleem onder de coloured people die vroeger werden uitbetaald in alcohol. Wat kan je doen? Je baby verkopen voor 10.000 rand. Of hem negeren.
Het skeletje met bleke huid was aangetroffen door de buurvrouw in de shack. Waarschijnlijk 2 maanden oud maar niemand kon dat met zekerheid zeggen. Gewicht 1.4kg. Een beeld dat ik alleen ken van de hongersnood plaatjes. De moeder nu in de gevangenis. Lag op zaal in een blauw gebreid truitje waar hij helemaal in verdween. De verwarming in zijn bed op maximaal. Ontroerd door de moeder van het kind tegenover hem die erbij kwam zitten en begon te zingen. Dat is wat ze Ubuntu noemen.
Mario is 6 jaar en weegt 10 kg. Dat is hetzelfde als de gemiddelde 1 jarige met blozende appelwangen. De moeder een voloptueuze dame. Hij overleed eergisteren na 3 weken. Poe.
Dit zijn maar een paar gevallen van de 465 kinderen die opgenomen zijn op de afdeling in de afgelopen maand. Als dokter is het swim or sink.
Gelukkig zijn er ook patienten met prachtige verwijzingen als een “toe borsie”, “coughing like a dog” en een “hyperactive runny tummy”. Daarnaast is mijn favoriete bezigheid de sisters te betrappen tijdens hun middagslaapje, languit in een uitklapbare bedstoel.
Ik zou het niet willen missen hier. De stad waarin ook honderden positieve ontwikkelingen zijn. De mensen die bevlogen initiatief nemen om het beter te maken voor iedereen.
Genoten van kersverse man Jeroen en ouders. Samen de Kaap rondgescheurd inclusief evacuatie van Table Mountain, eindeloos veel struisvogelbiefstukken, wijnproeverijen, zebra’s in je tuin, “easy” coastal hike’s met gevaar voor eigen leven en Villa Felderhof taferelen.
Met partner in crime M als “KLM girls (wie dacht dat?!) zonder zadeltraining de Cape Argus gefiets, 109km op een mountainbike in de loeiende South Easter. “Wat zit er in jou banaan??”
Al op de helft...
-
25 Maart 2014 - 19:28
Lisanne:
leuk om te zien wat je daar allemaal doet. en leuke foto's -
25 Maart 2014 - 19:43
Pien:
Oef, wat een verhaal! Pijnlijk herkenbaar, besef dus ook dat het toch mooi kan zijn. Busu! -
26 Maart 2014 - 00:36
Pieter:
owow wát een relaas - waar maken we ons hier druk over?
Hou het vol en heel, willen je nou wel weer eens terug! -
26 Maart 2014 - 15:36
Annegriet:
Wauw en Poeh! Foto's zijn heerlijk stralend. Lfs -
26 Maart 2014 - 16:03
Ria:
Dit zet "het westen" even met de voetjes op de grond. Waar zijn wij dan mee bezig! Goed dat er ook de mogelijkheid voor je is om afstand te nemen en zelf energie op te doen om het vol te houden. Liefs -
26 Maart 2014 - 16:16
Roosmarijn:
Ik koop jouw eerste boek. Wil je hem signeren? -
27 Maart 2014 - 09:25
Galie:
He Geanne,
Ik volg je op de voet hoor! Via Jeroen en via je "shockblog".
Heftig om te lezen allemaal, zet hem op en geniet!
Knuffel Jeroen & Anenmarie -
29 Maart 2014 - 14:39
Janne:
Poeh zeg, dat is geen kattenpis. Gelukkig tussendoor ook genietmomentjes. Je bent een bikkel, kom maar gauw weer terug..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
